أورد الإمام الذهبي في سير أعلام النبلاء عن يونس البلخي قال كان إبراهيم بن أدهم من الأشراف وكان أبوه كثير المال والخدم والمراكب والجنائب والبزاة .
وفي يوم من الأيام خرج إبراهيم ابن ادهم راكبًا فرسه، وكلبه معه، وأخذ يبحث عن فريسة يصطادها، وكان إبراهيم يحب الصيد، وبينما هو كذلك إذ سمع نداء من خلفه يقول له: (يا إبراهيم ليس لذا خلقت، ولا بذا أمرت)
…….
(أَفَحَسِبْتُمْ أَنّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثاً) [المؤمنون:١١٥] » اتق الله عليك بالزاد ليوم الفاقة.
فوقف ينظر يمينه وشماله، ويبحث عن مصدر هذا الصوت فلم ير أحدًا، فأوقف فرسه ثم قال: والله لا عصيت الله بعد يومي ذا ما عصمني ربي.
ورجع إبراهيم بن أدهم إلى أهله، فترك حياة الترف والنعيم ورحل إلى بلاد الله الواسعة ليطلب العلم، وليعيش حياة الزهد والورع والتقرب إلى الله سبحانه وتعالى، ولم يكن إبراهيم متواكلاً يتفرغ للعبادة والزهد فقط ويعيش عالة على غيره، بل كان يأكل من عمل يده، ويعمل أجيرًا عند أصحاب المزارع، يحصد لهم الزروع، ويقطف لهم الثمار ويطحن الغلال، ويحمل الأحمال على كتفيه، وكان نشيطًا في عمله، يحكي عنه أنه حصد في يوم من الأيام ما يحصده عشرة رجال، وفي أثناء حصاده كان ينشد قائلا: اتَّخِذِ اللَّه صاحبًا … ودَعِ النَّاسَ جانبا.
İmam əz-Zəhəbi «siyər a’ləm ən-Nubələ» kitabında , Yunus əl- Bəlxinin bele dediyini nəql edir : » İbrahim ibn Ədhəm (tabiinlərin dövründə yaşamış zahid alim) şərəfli zadəgan bir tayfadan idi. Atası çox böyük mal mülkü, qulluqçusu, minik və ov qartalları olan birisi idi.
İbrahim bin Ədhəm ova çıxmağı sevirdi.
Günlərin birində , at üzərində ov itiylə bərabər ova çıxır və ov axtararkən birdən arxa tərəfdən belə bir nida eşidir : » Ey İbrahim! Bunun üçün yaradılmadın və bu sənə əmr olunmayıb!».
..Sizi boş yerə yaratdığımızı zənn etdiniz?”…
(əl-Mu’minun 115)
«Ehtiyac (qiyamət) günü üçün Allah qorxusuyla özünə azuqə topla !».
İbrahim bin Ədhəm dayanıb hər tərəfə baxır amma heç kəsi görə bilmir. Atını dayandırıb belə deyir :
» Vallahi Rəbbim məni qorusa , bu gündən sonra -Allaha asi olmaq yoxdur! «.
Sonra İbrahim bin Ədhəm ailəsinə qayıdır, dəbdəbəli və zəngin həyatı tərk edib, Allahın geniş diyarlarında (şəri) elm tələb etmək üçün səfərlərə çıxır. Və bundan sonra zuhd(zahidlik), təqvalı və Allaha bol ibadətlə yaxınlaşmaq kimi , bir həyat tərzinə keçir . Bununla yanaşı O, kiməsə etimad etmədən və kiməsə yük olmadan öz əlinin zəhmətini yeyərək, zahid və abid həyatı yaşayır. Və əkin sahələrində pul müqabilində çalışaraq biçimlə, məyvə yığmaqla , dən üyüdməklə , məşğul olurdu. Məhsulları çiyinlərində daşıyar və işlərində fəal olurdu. Və nəql olunur ki, bir gün o, yalnız on nəfərin biçə biləcəyini tək olaraq biçir . Və biçim günlərində bələ nəşid deyərdi :
«Kənara qoy insanları,
Seç özünə dost, Allahı».
Siyər a’ləm ən-Nubələ .
Fasl əl-Xitab fi-zzuhd…
Hazırladı: Elnur Əliyev
